Şehrim Aşk

Şehir… Bir gönlün etrafında şekillenen, gönülle beslenen, bütün sokakları gönle çıkan kutsal belde. Sevgilinin izlerini takip ederek girilir o şehre; benliği sevgilinin mayasıyla mayalayıp ruh merdivenlerini tırmanarak, varlıktan ve çokluktan soyunarak, âlemde her ne varsa birliğe dahil ederek girilir.

Leylâ İpekçi Mekke, Medine, Kudüs ve İstanbul’dan geçerek böyle bir şehre, “aşk şehri”ne yönlendiriyor okurlarını. Nefsin tozlu yollarını arşınlayıp o şehre girmek isteyenleri bir yolculuğa çıkarıyor. Şehrim Aşk, bir ruh macerası…

*

“Sana geldim bu en uzun yolculukta

Milimetrelerle yaşamaktan yorgun

Düşeceği toprağı özleyen bir yaprak gibi

Geldim parmak uçlarımda kıvılcımlarla

Tamamlansın diye güzelliğim”

–∼∼∼Ο∼∼∼–

My City: Love

Love City…It is the Divine place which is formed around a heart, lived on the heart and where all streets lead to heart. It is possible to enter this city; by retracing the Beloved; climbing up the spiritual stairs through a fermented selfness with ferment of the Beloved; freeing from existence and diversity; integrating whatever in the realm into the unity.

Leylâ İpekçi routes reader to a love city by passing from Makkah, Medinah, Jerusalem, and İstanbul. She takes the ones to a journey who desire to enter that city by beating the dirty roads of Selfness. My City: Love is a spiritual adventure…

*

“I’came for you through this longest journey

Tired of living milimetrically

Such a leave yearning the ground it will fall

I came on tiptoe so as to

Finish my beauty with sparkles”